Από το βιβλίο "Αντίνοος" του Φερνάντο Πεσσόα
Εισαγωγή - Μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης - Σχέδια: Ανδρέας Νικολάου
Αθήνα 2007, εκδ. Παρουσία
... ο Ανδρέας Νικολάου με τη διακριτικά δημιουργική συμβολή του συμπληρώνει την αισθητική και αισθησιακή διάσταση του ποιήματος. Τα σχέδιά του ψιθυρίζουν ό,τι οι λέξεις δεν άρθρωσαν. Μέσα από την αφαίρεση και την αισθητική απόσταση από τα γυμνά σώματα με τις ρευστές γραμμές, ο καλλιτέχνης δημιουργεί μιαν αίσθηση κίνησης που πάγωσε σε μιαν απόμακρη σιωπή. Δεν τα έπνιξε ο καλλιτέχνης στη συγκίνηση που τα χάνει να μοιάζουν σαν σμιλεμένα από λύπη. Όπως το ποίημα, έτσι και τα σχέδια του Νικολάου απαθανατίζουν το θνητό και εξημερώνουν τον θάνατο. Μάς αφήνουν με την εντύπωση μιάς φευγαλέας χειρονομίας – όπως ενός χεριού που αποθέτει τρυφερά ένα μανδύα από λύπη πάνω στους μαρμάρινους ώμους του Αντίνοου που ημερεύει τον θάνατο. Την υπέρτατη αυτή νίκη την είχε αναγγείλει ο Αδριανός-ποιητής:
Το αθάνατο όμως άγαλμα που θα υψώσω δε θα είναι
Απο πέτρα, αλλά από αυτή την ίδια λύπη
Που ο αιώνιος ο έρωτάς μάς κληροδότησε.
Κονστάνς Ταγκοπούλου
Πανεπιστήμιο Ινδιανάπολης, Αθήνα